រោគសញ្ញា៖

អ្នកជំងឺភាគច្រើនមិនមានរោគសញ្ញាអ្វីស្តែងចេញឲ្យដឹងនោះទេរហូតទាល់តែឆ្អឹងចាប់ផ្តើមពុកឬស្រាំប្រេះដែលមនុស្សមួយចំនួននឹងមានរោគសញ្ញាដូចជាឈឺចុករោយតាមឆ្អឹងខ្នង ឆ្អឹងជើងជាដើម។ 

កត្តាប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាឆ្អឹងស្ពោត៖

• មនុស្សស្រីក្រោយអស់រដូវ ដែលមានការថយចុះនូវអរម៉ូនភេទអេស្ត្រូសែន។

  
  

• ចំពោះបុរសដែលមានការថយចុះនូវអរម៉ូនភេទ តេស្តូស្តេរ៉ូន។

  
  

• អ្នកដែលផឹកស្រាច្រើននិងជក់បារី។

  
  

• អ្នកដែលប្រើថ្នាំបំបាត់ឬប្រឆាំងការរលាក( ដូចជាក្រុមថ្នាំ Prednisolone, prednisone)។

  
  

• អ្នកដែលធ្លាប់មានប្រវិត្តដួលឬបាក់ឆ្អឹង។

  
  

• អ្នកដែលមានប្រវិត្តក្រុមគ្រួសារមានបញ្ហាពុកឆ្អឹង។

  
  

• អ្នកដែលបញ្ហាវិបិត្តជំងឺពោះវៀនបឺតស្រូបមិនល្អ។

  
  

• អ្នកដែលមានបញ្ហាកង្វះជាតិកាល់ស្យូមនិងវីតាមីនD  ។

  
  

• អ្នកដែលមានបញ្ហាវិបិត្តអរម៉ូនដូចជាជំងឺ Hyperparathyroidism, Hyperthyroidism, Cushing syndrome។

  
  

• អ្នកដែលមានបញ្ហាជំងឺរលាកសន្លាក់ ។

ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យ៖

ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យគឺអាចកំណត់បានតាមរយៈការវាស់ថ្លឹងពីកំហាប់ឆ្អឹង ( Bone mineral density ) ដែលអាចឲ្យដឹងពីកំរិតនៃឆ្អឹងស្ពោតបាន។ ជាទូរទៅអ្នកដែលមានបញ្ហាឆ្អឹងស្ពោតគឺមិនងាយដឹងនោះទេរហូតទាល់តែធ្វើការវាស់កំហាប់ឆ្អឹង។

ការការពារនិងការព្យាបាល៖

គោលបំណងនៃការព្យាបាលបញ្ហាឆ្អឹងស្ពោតគឺ​ ការការពារនិងព្យាបាលដោយទប់មិនឲ្យមានការវិវត្តន៍ទៅជាឆ្អឹងពុក។

• ត្រូវធ្វើរបបអាហារនិងធ្វើការហាត់ប្រាណឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។

  
  

• ត្រូវបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តេសផ្តាស់ដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជាត្រឹមត្រូវ។

  
  

• ត្រូវទទួលទានជាតិកាល់ស្យូមនិងវីតាមីនD ឲ្យបានគ្រប់ចំនួន​ (1200mg នៃជាតិ- កាល់ស្យូមនិង  800 IU នៃវីតាមីន D)។

ប្រភព​​ ៖​ https://sokhakrom.com